Wieloletnie doświadczenie w terapii logopedycznej z dziećmi, a także po konsultacjach  z rodzicami nasuwają mi się wnioski, iż wielu problemów związanych z wadami wymowy można byłoby uniknąć, wiedząc, że… 

            ….  na  mowę dziecka wpływają następujące czynniki:

- budowa i sprawność narządów mowy ( jama ustna, jama nosowa, i gardłowa,  krtań, słuch fizyczny, funkcjonowanie mózgu i dróg unerwiających narządy mowy, psychika, intelekt, emocje dziecka,             a także:

 - postawa rodziców i opiekunów pobudzająca dziecko do mówienia,

 -  zainteresowanie mową dziecka i stymulowanie jej poprzez  zachęcanie do wypowiadania się,     czytanie  książeczek itp.,

 - wzorzec językowy dostarczany dziecku przez osoby z jego otoczenia,

 - różnorodne doświadczenia słuchowe.

      Czynniki, które  mają zły wpływ  na prawidłowy rozwój mowy:

 - zbyt krótkie wędzidełko  podjęzyczkowe,

 - ubytki zębowe,

 - nieprawidłowy zgryz,

 - oddychanie przez usta,

 - krotki wydech,

 - niesprawne wargi i język oraz słabe czucie ułożenia warg i języka,

 - nadwrażliwość śluzówki w jamie ustnej,

 - zaburzenia czucia w obrębie aparatu artykulacyjnego,

 - niedosłuch i inne problemy ze słuchem,

 - niedostatecznie ukształtowany słuch fonematyczny,

 - karmienie z butelki,

 - zbyt długie ssanie smoczka.

CO KAŻDY RODZIC WIEDZIEĆ POWINIEN – czyli kiedy udać się z dzieckiem do logopedy?

   Rozwój mowy, tak samo jak nauka chodzenia i zdobywania sprawności motorycznej, jest procesem naturalnym. Jeśli przebiega bez większych zakłóceń, nie wymaga specjalnej interwencji. Proces rozwoju mowy odbywa się według pewnego schematu, ponieważ dziecko uczy się artykulacji głosek, a także rozwija system leksykalny według określonej kolejności. Przyjmuje się jednak, że 6-letnie dziecko powinno prawidłowo wymawiać wszystkie głoski.

Zaburzenia artykulacji oraz inne wady wymowy bywają przyczyną logofobii, czyli lęku przed mówieniem, potęgują stres, a w następstwie wycofywanie się i zaniżanie własnej wartości. Często są przyczyną niepowodzeń szkolnych. Bardzo  istotna jest wówczas współpraca z logopedą. Od prawidłowo prowadzonej terapii zależy  bowiem tempo pokonywania istniejących trudności.

W każdym więc przypadku, gdy mamy jakąkolwiek wątpliwość, niezależnie od tego, czy jest to dwulatek, czy też uczeń szkoły podstawowej, wskazana jest pomoc logopedy, który po dokonaniu wszechstronnej oceny artykulacyjnej i poziomu rozwoju mowy, odpowie              na wszystkie nurtujące nas pytania.

Logopeda- mgr Jadwiga Babij

LOGOPEDA zajmuje się diagnozowaniem, stymulacją rozwoju mowy, profilaktyką oraz terapią zaburzeń mowy.

ZADANIA LOGOPEDY SZKOLNEGO:

- przeprowadzenie badań wstępnych

- diagnozowanie logopedyczne,

- organizowanie pomocy logopedycznej,

- prowadzenie terapii indywidualnej, podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegających powstawaniu zaburzeń komunikacji,

- wspieranie działań wychowawczych i profilaktycznych nauczycieli.

KIEDY DZIECKO POTRZEBUJE POMOCY LOGOPEDY ?

- głoski dźwięczne zastępuje bezdźwięcznymi na przykład zamiast „bułka” mówi „półka”.

- nie wymawia prawidłowo głosek „sz, ż, cz, dż”, czyli sepleni,

- nie wymawia głoski „r” albo zastępuje ją głoską „l” lub „j”,

- zamienia „k”, „g” na „t”, „d”

- nie zmiękcza głosek; mówi na przykład „ne” zamiast „nie”,

- powtarza głoski (s-sowa),sylaby (la, la, lampa),całe słowa, sprawiając wrażenie zacinania  się.

- nie buduje wypowiedzi wielozdaniowej,

- pisze „tak jak mówi” a przez to ma problemy z nauką;

Wadom wymowy towarzyszą często wady zgryzu; konieczna jest wówczas wizyta u ortodonty; trudności w nauce, problemy związane z zachowaniem i koncentracją uwagi, a także zaburzenia emocjonalne i psychiczne.

KOREKCJA WAD WYMOWY POLEGA NA:

- ćwiczeniach oddechowych;

- kształtowaniu słuchu fonematycznego (wysłuchiwanie i różnicowanie dźwięków mowy)

- wywoływaniu, korygowaniu i utrwalaniu prawidłowej wymowy głosek w izolacji, sylabie,  wyrazie, zdaniu i dłuższych wypowiedziach

- usprawnianiu narządów artykulacyjnych (języka, warg)

        Zajęcia prowadzone są indywidualnie bądź w zespołach dwuosobowych w zależności od rodzaju i stopnia nasilenia danej wady lub zaburzenia. Metody pracy, pomoce i środki są dostosowane do indywidualnych potrzeb i możliwości psychofizycznych konkretnego dziecka.

        Czas trwania terapii oraz jej efektywność zależy od rodzaju i stopnia zaburzenia, sprawności intelektualnej dziecka, budowy i sprawności aparatu artykulacyjnego, ale przede wszystkim od współpracy terapeuty z rodzicami  należy systematyczne, codzienne ćwiczyć z dzieckiem w domu.