Założeniem i podstawowym obiektem pedagogiki specjalnej jest najpierw dziecko, a w późniejszym okresie dojrzały człowiek wymagający wsparcia i pomocy w pokonywaniu i przekraczaniu różnorodnych trudności i barier utrudniających mu rozwój i funkcjonowanie społeczne.

Do zadań pedagoga specjalnego należą więc w pierwszej kolejności:

-dokonanie wielospecjalistycznej oceny funkcjonowania wychowanka(dotyczy to sfery m.in. motoryczneji,poznawczej, społeczno-emocjonalnej czy percepcji)

-tworzenie odpowiedniego warsztatu pracy z uwzględnieniem specyficznych potrzeb ucznia

-zastosowanie odpowiednich metod i form pracy, indywidualnie dobranych do potrzeb wynikających z dysfunkcji towarzyszących dziecku

-stosowanie zasad stopniowania trudności majac na uwadze indywidualne tempo przyswajania umiejętności i wiadomości

-eksponowanie osiagnięc dziecka co podnosi motywację i wiarę we własne możliwosci

-włączanie dziecka do prac grupowych,aby każde dziecko miało swój wkład - pozwala to uniknąć podziałów

-aktywizowanie dziecka do jak najpełniejszego udziału w zajęciach lekcyjnych,terapeutycznych i szkolnych

-budowanie empatii i pozytywnych relacji pomiędzy uczniami-integracja

-zapewnienie miłej i przyjaznej atmosfery oraz bezpieczeństwa co sprzyja lepszemu uczeniu się i funkcjonowaniu w społecznosci szkolnej

-współpraca  z poiekunami dziecka, wychowawcą oraz specjalistami pracującymi z dzieckiem

Wszystkie te czynności maja na celu pomóc dziecku bez lęku w sposób jak najbardziej naturalny zaistnieć wsród rówieśników.Mają wyposażyć w poczucie bezpieczenstwa, wewnętrzną radość, chęć czerpania ze swoich pokładów umiejętności i zdolności.Wreszcie, mają wywoływać szczery uśmiech!

Ze względu na swoje wykształcenie ,szczególną uwagę chciałabym kierować na dzieci wymagające wsparcia i stymulacji w zakresie rozwoju motorycznego,który  mozna powiedzieć jest kluczem do prawidłowego funkcjonowania dziecka. Jesli przebiega bez zakłóceń jest gruntowną podstawą do nauki pisania i czytania, koncentracji, orientacji przestrzennej i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Niestety, motoryka, nie jest dana nam z urodzeniem więc musimy ją wykształcać poprzez nieustanny, swobodny ruch oraz sterowane i celowane ćwiczenia i zabawy ruchowe dzięki którym poprawia się sprawność ruchowa dziecka.